Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, neogotyk, budowany w latach 1914 – 1917 przez ks. K. Ponsensa, konsekrowany 8.09.1917 r. przez Kard. Adolfa Bertrama. Prezbiterium: drewniany tryptyk z r. 1917 przedstawia Wniebowzięcie i Ukoronowanie Najśw. Marii Panny, Ostatnią Wieczerzę oraz sceny ze Starego Testamentu. 

Autorem projektu był architekt berliński Wolfgang Wagner. Świątynia i Plebania są murowane z cegły. Elewacje kościoła i czworoboczną wieżę zegarową zdobią ostrołukowe blendy i rozety. Do kościoła prowadzą dwa ostrołukowe portale z mozaikami przedstawiającymi Matkę Boską, patronkę świątyni. Na uwagę zasługuje zachowane oryginalne wyposażenie i wystrój w stylu neogotyckim: ołtarz główny i ołtarze boczne, ambona, witraże w zamkniętych ostrołukowo oknach z maswerkami oraz secesyjne, roślinno-kwiatowe malowidła naścienne.